:42:15
Sheba litla.
:42:18
Komdu Sheba litla, komdu aftur.
:42:23
Komdu aftur, Sheba litla.
:42:28
Ég man eftir að koma á spítalann
:42:31
í fóðruðum bíl og spennitreyju.
:42:34
Ég hefði reynt að gleyma því.
:42:36
Ef þú talar nógu mikið um það,
gleymist það, er mér sagt.
:42:40
Gagnslaust að fela eða sjá eftir því.
:42:43
Ég kem á eigin fótum núna,
það er það sem skiptir máli.
:42:47
Ég var ekki órólegur. Ég var þögull.
:42:49
Hljóðin komu frá
lirfunum á veggnum
:42:53
meðan ég beið
þess að þær yrðu að fiðrildum.
:43:12
Hvað er að, Doc?
þetta er óþægilegt, en það venst.
:43:27
Við virðumst eiga von á gestum.
- Já.
:43:29
Bruce kemur annað kvöld.
Ég býð honum í mat.
:43:34
Veit Marie um það?
- Já. Hún var mjög ánægð.
:43:38
Hún sagði að það
væri hugulsamt af mér.
:43:44
Ég verð að skila áburðinum
til frú Coffman.
:43:49
Ég er dauðþreytt.
- Ekki segja þetta, það er gróft.
:43:53
Ég heyri Marie oft segja það.
Mér fannst það sætt.
:43:57
Marie segir það ekki,
orðtak hennar er fágað.