:01:02
Je begrijpt het toch niet.
:01:04
Ik probeer je zelfs te geloven.
:01:07
Waarom ?
- Omdat ik dat wil. Snap je dat ?
:01:13
Alsjeblieft.
:01:19
Dat bij Rutland's...
:01:23
Ik weet niet waarom ik dat deed.
:01:28
Ik moest daar weg.
Begrijp je dat niet ?
:01:35
Begrijp toch... Wij werden...
- Dat is zo. Maar is dat een reden ?
:01:40
Ik wilde niet gekwetst worden.
Het had geen zin.
:01:46
Heet je Margaret ?
- Marnie.
:01:51
Laat me toch gaan. Ik bezweer je...
- Dat kan ik niet.
:01:56
Iemand moet je helpen. Als ik je laat
gaan, ben ik ook verantwoordelijk.
:02:04
Wat dan ?
- Marnie. Ja, dat past wel bij je.
:02:11
Ik zal je zeggen wat we gaan doen.
:02:14
We gaan terug naar Philadelphia.
En morgen ga jij weer naar Rutland's.
:02:20
Je stopt de sleutel weer
in Susans tas.
:02:24
Ik kan niet terug.
- Jawel. Het geld is er weer.
:02:29
Toen jij gisteren opeens weg was,
wist ik meteen hoe het zat.
:02:34
Ik heb geschat hoeveel er weg was
en het bedrag weer aangezuiverd.
:02:40
Toen ben ik jou gaan zoeken.
:02:42
Weet je nog dat je op de renbaan
Telepathy wilde zien ?
:02:47
Je kende hem van toen hij twee was.
Ik heb hem opgezocht.
:02:53
Ik ontdekte dat hij was gefokt
bij kolonel Marston.
:02:57
Ik belde hem op en vroeg of je daar
ergens paarden kon huren.