:32:08
Terwijl we langs
't flatgebouw liepen. . .
:32:10
was ik inwendig kalm
maar piekerde doorlopend.
:32:15
Dus nu zou 't Georgie zijn. . .
:32:17
die zou zeggen
wat we zouden doen en wat niet.
:32:20
Met Dim als z'n hersenloze,
grinnikende waakhond.
:32:24
Maar opeens zag ik in,
dat denken voor de dommen was. . .
:32:28
en dat de gisse jongens. . .
:32:30
inspiratie gebruiken
en wat God hen gaf.
:32:33
Want nu kwam mooie muziek
mij te hulp.
:32:37
Er stond 'n raam open
met 'n stereo aan. . .
:32:40
en ik zag meteen
wat ik moest doen.
:33:46
lk had niet een van Dims
slagaderen geraakt.
:33:50
En met behulp
van 'n schone zakdoek. . .
:33:52
hield 't bloeden gauw op.
:33:55
En 't duurde niet lang of de
2 gewonde soldaten waren rustig. . .