:01:22
Mijn leven vervaagt...
:01:25
het zicht vertroebelt.
:01:27
Mij resten nog slechts herinneringen.
:01:31
Ik herinner me... een tijd van chaos...
:01:36
vergane dromen... verwoest land.
:01:40
Maar 't best herinner ik mij
de Vrijbuiter van de Weg...
:01:45
de man, die we Max noemden.
:01:48
Om te begrijpen wie hij was,
moet men teruggaan in 'n andere tijd...
:01:53
toen de wereld door olie
werd aangedreven...
:01:56
en in de woestijnen steden
van staal en pijpleidingen ontsproten.
:02:02
Nu verdwenen... weggevaagd!
:02:06
Om reeds lang vergeten redenen,
trokken twee machtige stammen...
:02:10
ten strijde en ontketenden
een alles verzwelgende vuurzee.
:02:14
Zonder brandstof waren ze niets.
Alles stortte als een kaartenhuis in.
:02:19
De denderende machines
sputterden en stopten.
:02:24
Hun leiders praatten...
en praatten... en praatten...
:02:32
maar niets kon de lawine tegenhouden.
:02:36
Hun wereld verbrokkelde...
de steden explodeerden.
:02:41
'n Wervelwind van plundering...
:02:44
'n vuurzee van angst.
:02:47
Men stond elkaar naar het leven.
:02:51
Op de weg heerste
de ''witte streep nachtmerrie''.
:02:55
Alleen zij, mobiel genoeg om te schooien...
:02:58
hard genoeg om te plunderen,
zouden overleven.