:49:00
We probeerden samen te overleven.
:49:06
Gelukkig schonk de oceaan zijn gift
die Nigel elke dag ving.
:49:12
Ik oogstte fruit en groenten
:49:15
van de oneindige soorten bomen
en struiken op het eiland.
:49:20
We versneden palmblaren
en sjorden ze rond bamboe
:49:23
met gedroogde zeewier en snot.
:49:26
Dit beschermde ons tegen de regen
:49:29
en de aanhoudende wind
van santa ana
:49:32
die af en toe het eiland teisterde.
:49:35
De jaren gingen voorbij,
we werden ouder
:49:38
en er ontwaakten
vreemde nieuwe gevoelens in ons.
:49:43
We hadden niemand
die dit kon uitleggen.
:49:45
We moesten het zelf leren.
:50:18
Op een dag ging ie vissen.
:50:21
Dat was de laatste keer
dat ik Nigel zag.
:50:24
Ik was maanden alleen op het eiland
:50:27
totdat een boot me redde.
:50:31
Het was een ware opluchting.
:50:34
Je kunt je niet indenken hoe vreselijk het is
:50:37
om zo jong van je familie gescheiden te zijn.
:50:40
Toch wel.
:50:46
Toen ik zes was, ging ik
met m'n moeder naar de stad.
:50:51
We gingen naar een groot warenhuis
en ik raakte verdwaald.
:50:55
Ze riepen haar op,
:50:58
maar de luidsprekers werkten niet.