:04:00
Welkom terug in Rome.
:04:12
Dat was ernstig.
- Het wordt elke dag erger.
:04:16
Kom, we gaan eten.
- Bedankt, maar ik moet naar Lia.
:04:20
Is ze hier ?
- Ze komt maandag.
:04:22
Ik zal 't Italiaans erfrecht uitleggen.
:04:25
Haar vader is toch al twee jaar dood ?
- In Italië gaat alles rustig en formeel.
:04:32
Behalve je revolutie.
- Niet die van mij.
:04:36
De Brigades zijn geen bevrijdingsleger.
:04:39
Het zijn boze studentjes
in een moordlustige bui.
:04:48
Jullie hebben ze zoveel toegestaan,
dat ze denken...
:04:53
Van mij mogen ze ze ophangen.
:04:56
Alleen omdat ze nu te ver gaan.
:04:59
Je voelt toch iets van bewondering,
want hun methoden keur je af...
:05:07
maar ze doen tenminste iets.
:05:09
Je bent als de andere Italiaanse
intellectuelen: tweeslachtig.
:05:15
Voor jullie is het simpel:
Liever dood dan rood.
:05:19
Absoluut. Bij ons is het
recht voor z'n raap. Heel puur.
:05:25
Op de puurheid.
:05:29
Een bom ?
:05:31
Waar ?
:05:34
Niet ver van hier.
:05:39
Mijn studenten. Ze weten dat ze geen
werk zullen vinden na hun opleiding.
:05:45
Ze hebben gelijk: De regering doet niks.
:05:48
Ze vragen nu de communisten om hulp.
:05:52
En die zijn zo blij dat ze mogen
meedoen, dat ze zich laten naaien.
:05:59
Wat een vertoning.