1:25:09
Dziwnie uczucie być tutaj?
1:25:11
Wreszcie skończyliśmy tą układankę.
1:25:14
Ale czegoś mi brakuje...
1:25:16
Wiecie...
1:25:20
Za Terry.
1:25:22
i za Toda.
1:25:23
Za wszystkich, których nie ma z nami.
1:25:25
Zdrówko.
1:25:30
Co znowu?
1:25:32
Gdybyś mi powiedział pół roku temu,
1:25:34
że nas troje będzie tu siedzieć i popijać sobie...
1:25:38
Nie wiem...
Czasami mam wrażenie...
1:25:40
że was dwoje dobrze to wszystko rozumie...
1:25:46
Miałeś rację.
1:25:49
Udało nam się.
Naprawdę był jakiś wzór.
1:25:52
Pobiliśmy go i wygraliśmy.
1:25:55
Jedyne co wygraliśmy to szansa na życie w pełni.
1:25:59
Szansa, której już nie zmarnuję.
1:26:03
Jest jeszcze coś co mi tutaj nie pasuje...
1:26:07
- To znaczy?
- Wzór...
1:26:09
Podaruj sobie, już po wszystkim?
1:26:12
Posłuchaj mnie?
1:26:16
- Znowu...?
- Wysłuchaj mnie tylko.
1:26:18
Kolejność wybuchów w samolocie była naszą kolejnością w układance.
1:26:22
Kiedy się wtrąciłem i uratowałem Cartera...
1:26:25
ominęło jego i poszło do następnej osoby - Billiego.
1:26:29
Później była Clear.
1:26:30
Ale znowu się wtrąciłem i ją uratowałem,
więc przeszło do mnie
1:26:32
Ale w moim przypadku nikt się nie wtrącał?
1:26:37
Odrzuciła mnie siła...
1:26:38
eksplozji, więc...
1:26:40
To dlaczego minęło ciebie?
1:26:42
Skąd mamy wiedzieć,
że tak właśnie miało być?
1:26:45
Tak jak dla tych w L180...
1:26:47
Ty, ja, Carter mieliśmy żyć..?
1:26:50
Może to był właśnie ten wzór przez cały czas...
1:26:53
- Albo... Wciąż jesteś następny.
- Zatkaj się.
1:26:57
To nie ja wymyśliłem tą grę.
1:26:59
Ktoś musi się wtrącić, zanim śmierć go pominie.