:29:02
Αλλά τότε...
:29:05
Εξαφανίστηκε.
:29:10
Αυτή ήταν, Νόρμαν.
:29:12
Προσπάθησε να σε σκοτώσει.
:29:14
-Κλαιρ.
-Το είπες και μόνος σου.
:29:15
Σε ήθελε νεκρό.
:29:17
Λες πως μου επιτέθηκε
φάντασμα;
:29:21
Είχες δεσμό με μια κοπέλα...
:29:23
...που απείλησε να σκοτωθεί και τώρα
υπάρχει μια παρουσία στο σπίτι μας.
:29:28
Μια ξανθιά κοπέλα.
:29:32
Δεν καταλαβαίνεις;
:29:34
Το έκανε, Νόρμαν.
:29:36
Είναι νεκρή...
:29:37
...και τώρα προσπαθεί να
μας κάνει κακό.
:29:40
-Δεν ξέρεις αν είναι νεκρή.
-Φυσικά το ξέρουμε!
:29:43
Είναι το μόνο που φαίνεται...
:29:48
Θεέ μου!
:29:51
Εγώ φταίω. Εγώ...
:29:54
Εγώ άνοιξα την πόρτα.
:29:55
-Στη Μάντισον. Έκλεψα τα μαλλιά της.
-Από πού;
:29:59
-Κι αυτό της έδωσε δύναμη.
-Κλαιρ.
:30:02
Τίποτα δε μου επιτέθηκε.
Δεν υπάρχουν φαντάσματα.
:30:06
Ατύχημα ήταν.
Είμαι μια χαρά.
:30:09
Δε φταις εσύ.
Μ’ ακούς;
:30:12
-Ναι.
-Κλαιρ, πες το.
:30:15
Πες το:
‘Ηταν ατύχημα.
:30:18
Δε φταίω εγώ.''
:30:21
Πες το, Κλαιρ.
:30:24
Πρέπει να ξαπλώσω.
:30:26
Δεν κοιμήθηκα τη νύχτα,
θέλω να ξαπλώσω.
:30:32
Θέλω να μείνω μόνη για λίγο.
:30:54
Τέντυ, εγώ είμαι.
Σωστά, ναι.
:30:57
Πώς λέγεται εκείνος ο φίλος σου;
Αυτός που θα τηλεφωνούσες;