:02:06
Η κοπέλα ήταν ακίνητη
στο εξομολογητήριο...
:02:09
ενώ άκουγε τις μπότες
του πατέρα να γδέρνουν...
:02:13
τα παλιά σκαλιά
της εκκλησίας...
:02:15
μετά να σβήνουν
και να χάνονται εντελώς.
:02:19
'Ενιωθε τον ιερέα
πίσω απ'το κιγκλίδωμα.
:02:21
Εκείνη την Παρασκευή,
τον περασμένο Φεβρουάριο...
:02:24
διάβαζα μια ιστορία
στο Εργαστήρι Λογοτεχνίας...
:02:28
κάποιου Τζέιμς Ληρ,
τριτοετούς της Φιλολογίας...
:02:31
και μόνου κατοίκου του δικού
του μελαγχολικού γκούλαγκ.
:02:35
Δάγκωσε τη σάρκα
του χειλιού της...
:02:37
έκλεισε τα μάτια
της, βουβή.
:02:44
Οι ιστορίες του ήταν τόσο
φωτεινές όσο η διάθεσή του.
:02:48
'Ημουν σαστισμένος.
:02:50
'Ισως γιατί η γυναίκα μου με
είχε αφήσει εκείνο το πρωί.
:02:56
'Ισως όχι. Σύζυγοι
με είχαν αφήσει ξανά.
:03:00
Ως συνήθως
οι συμμαθητές του...
:03:02
γνωρίζοντας το τρωτό
του συγγραφέα...
:03:05
πρόσφεραν την ευγενική
γνώμη τους.
:03:09
Μα τι συμβαίνει
μ'εσάς τους Καθολικούς;
:03:12
Εντάξει, ας κάνουμε
εποικοδομητική κριτική.
:03:19
Χάουαρντ, τι λες;
:03:21
Φρικτό! Οι ιστορίες του
με ωθούν στην αυτοκτονία.
:03:27
Δεν εννοούσα αυτό λέγοντας
"εποικοδομητική κριτική".
:03:35
'Ισως μας διαφεύγει το θέμα.
:03:38
Χάνα Γκρην. Ταλαντούχα
συγγραφέας, νοικάρισσά μου.
:03:42
Είχε διορατικότητα,
ευγένεια...
:03:45
και ψυχαναγκασμό με
τις κόκκινες μπότες της.
:03:48
Δεν την είδα ποτέ
χωρίς αυτές.
:03:51
Μας σέβεται και γι'αυτό μάς
ξεχνάει. Χρειάζεται θάρρος.
:03:56
Ωραία το έθεσες. Ωραίο
σχόλιο για το τέλος, νομίζω.