:29:00
Ναι, νομίζω ότι
εμείς φταίγαμε.
:29:04
Γιατί αν δε φιλιόμαστε...
:29:07
δε θα καβγάδιζα με τον Σον, δε
θα'χανα τον έλεγχο τ'αμαξιού.
:29:10
Οι τύποι ήταν λιώμα. 'Εκαναν
στροφή 180 μοιρών μπροστά μας.
:29:14
'Ηταν αδύνατο να σταματήσεις.
Κανείς δε θα μπορούσε.
:29:18
Δε φταίει το ότι μου λείπει...
:29:23
Τον είδα.
:29:29
Τι ακριβώς έγινε;
:29:31
'Ετρεχα και κάποιος έβαλε
το χέρι του στον ώμο μου.
:29:36
Με γύρισε και είπε το
όνομά μου. 'Ηταν εκείνος.
:29:40
Γιατί έτρεχες;
:29:42
Θυμάσαι τον τύπο από
το κλαμπ εκείνη τη νύχτα;
:29:45
Εκείνον που με άρπαξε, όταν
χόρευα με την 'Ανναμπελ;
:29:49
-Είναι εδώ, στο πανεπιστήμιο.
-Δεν είναι. Ούτε ο Σον.
:29:56
Το ξέρεις...'Ισως πέθαινες
κι εσύ εκείνη τη νύχτα.
:30:02
- Δεν πέθανα, όμως.
-'Οχι, και νιώθεις ένοχη.
:30:08
-Το σχολείο;
-Δεν πάω πουθενά.
:30:11
Το Χάρβαρντ είναι η ζωή σου...
:30:14
Μόνο αυτό είχε σημασία
για σένα πάντα...
:30:18
Τώρα έχεις μόνο εσύ.
:30:46
"Διαγώνισμα 9 π.μ."
:30:51
"Εξηγήστε τη φράση"...
:30:53
"Υπάρχουν περισσότερα πράγματα
στα ουράνια και τη γη"...
:30:55
"που ονειρεύτηκες
στη φιλοσοφία σου".