1:02:09
- Przepraszam.
- Przepraszam.
1:02:16
Hej!
Moglibyśmy to zrobić jeszcze raz?
1:02:19
Wiem, że się nie znamy,
ale ja nie chcę być mrówką. Wiesz?.
1:02:22
To tak jakbyśmy
przechodzili przez życie
1:02:26
z takimi czółkami
obijając się nawzajem o siebie.
1:02:28
nieustannie, jak zdalnie sterowane mrówki.
1:02:31
I nic naprawdę ludzkiego
nie jest od nas wymagane.
1:02:35
Stój. Idź.
Idź tam. Jedź tam.
1:02:38
Takie czynności
służące zasadniczo przeżyciu.
1:02:41
Takie czynności po prostu utrzymujące
tą kolonię mrówek szumiącą cały czas.
1:02:45
w sprawnie działajacy,
uprzejmy sposób.
1:02:47
"Tu ma pan resztę." " Papierowe czy plastikowe?"
"Gotówka czy karta?"
1:02:51
"Chce pan do tego keczupu?"
1:02:54
Tego już za wiele.
Chcę tych prawdziwych ludzkich momentów.
1:02:58
Chcę cię dostrzegać.
Chcę, abyś ty mnie dostrzegał.
1:03:01
Nie chce się poddawać.
Nie chcę być mrówką, wiesz?
1:03:07
Tak, tak. Wiem.
1:03:09
Ja też nie chce być mrówką.
1:03:12
Tak dzięki za...
za to, że zostałeś tu ze mną.
1:03:14
Ostatnio byłem jak
zdalnie sterowany zombie.
1:03:18
W głowie nie czuję się jak mrówka,
ale prawdopodobnie wyglądam jak ona.
1:03:21
To tak jak T.H. Lawrence, on miał taki pomysł,
że dwoje ludzi spotyka się na drodze,
1:03:26
i zamiast się po prostu minąć,
zerkając z boku na siebie,
1:03:29
decydują się zaakceptować to, co on nazwał:
"porozumieniem dusz."
1:03:33
To jest jak...jak uwalnianie takich
dzielnych, lekkomyślnych duszków wewnątrz nas.
1:03:37
A więc jest tak, jakbyśmy się znali.
1:03:40
Robię taki projekt. Mam nadzieję,
że będziesz zainteresowany w zrobieniu go też.
1:03:44
To jest opera mydlana,
1:03:46
i bohaterowie
są postaciami baśniowymi.
1:03:49
Są one alter-ego
prawdziwych wykonawców którzy tam są.
1:03:51
Więc chodzi o to, abyś wymyślił coś,
co zawsze chciałeś zrobić.
1:03:54
Albo życie jakie zawsze chciałeś prowadzić,
albo zawód, czy cos w tym stylu.
1:03:58
A potem to wszystko spiszemy,
także powiązania twojego życia