1:33:29
Не пукајте.
1:33:35
Не пукајте. Не пукајте.
1:33:36
Дај ми го пиштолот Џои.
-Седи таму, не сакам да
1:33:38
те застрелам. -Секако дека
сакаш, мислиш дека го
1:33:39
заслужив тоа поради она
што го направив. -Тргај се!
1:33:41
Ама нема, знаеш зошто?
Зашто ова не си вистинскиот
1:33:43
ти. -Ти не ме знаеш, не знаеш
ништо за мене. -Секако дека
1:33:45
знам. Дете си ми. Не си лошо
дете, ни ангел, само татко ти
1:33:49
те напуштил. Не си имал
шанса да ме запознаеш,
1:33:52
ама Џои ти сеуште си ми
син и секогаш ќе бидеш.
1:33:57
Зошто ме остави? -Зашто бев
глуп и уплашен и заборавив
1:34:00
какво е чувството да те остават
сам. Затоа не можеш тоа да
1:34:02
му го направиш на Анџело. Не
сакаш да му го направиш тоа
1:34:04
што јас тебе ти го направив, и
она што татко ми мене ми го
1:34:06
направи. Џои, не можеш.
-Кому му треба дрогаш за
1:34:09
татко? -Ти не си дрогаш за
него, исто како што татко ми
1:34:11
не беше убиец за мене. Ти си
му само татко. Кога стариот
1:34:14
мој ме остави, го мразев. Цел
живот го мразев за она што ми
1:34:17
го направи. Го мразев, ама
ако сум искрен, всушност
1:34:20
сакав тој да помине низ
вратата зашто ми недостигаше
1:34:23
и не сакав пак да бидам сам.
Сите плаќаме цена за она што
1:34:27
го правиме, и тоа е исправно,
ама кога е доволно? Кога?
1:34:30
Зашто јас платив, и ти, и што
сега? Анџело треба да плаќа?
1:34:34
Не можеш. Имаме втора
шанса овде. Ти и јас.
1:34:38
Те оставив да мислиш дека не
си ми важен ама се колнам,
1:34:42
што и да се случи ќе останам
со тебе. Треба само да
1:34:46
одбереш. Да одбереш за
себеси. Знаеш колкумина
1:34:49
немаат втора шанса?
1:34:59
Гушни ме. -Џои.