1:01:06
Ik laat u niet langer wachten.
Hier zijn professor Bronfman en Puff.
1:01:16
Bedankt.
We beginnen meteen.
1:01:24
Dit was Puff toen we hem
net hadden gevangen.
1:01:43
Ik heb niets nodig.
Kunt u niet lezen? 'Niet storen'.
1:01:48
Het hangt aan de deur.
-Lila, het is Louise.
1:01:53
Laat me met rust, Louise.
1:01:55
Zeggen dat hij me van gekras
tot schoonschrift bracht...
1:01:59
...zou heel zwak uitgedrukt zijn.
1:02:02
Ik speelde nog met m'n uitwerpselen
toen hij me leerde krassen...
1:02:06
...en sindsdien leerde ik de werken
van Franz Kline waarderen...
1:02:10
...van Joseph Beuys, Marcel Duchamp.
Ik kwam van dwangmatig masturberen...
1:02:16
Dit is wie ik ben, Louise.
1:02:19
Zo zie ik eruit.
Ik wil niet meer doen alsof.
1:02:24
Ik heb je elektrische behandeling aangeboden
omdat ik niets anders te bieden heb.
1:02:29
Maar ik wil dat je gelukkig bent, oké?
1:02:33
Maakt dit je gelukkig?
-Nee.
1:02:36
Waarom willen ze niet
dat ik gelukkig ben?
1:02:41
Ik weet niet wat ik moet doen.
1:02:48
En ik heb Puff vermoord.
-Hij is niet dood.
1:02:53
In zekere zin wel.
en het is mijn schuld.
1:02:58
Kom mee naar m'n huis.
We knappen jou helemaal op.