1:05:01
Па, добро.
1:05:07
Кажи ми, како беше
денеска во школо?
1:05:12
Па, добро.
1:05:15
Учевме реки,
1:05:21
па бројки, букви.
1:05:23
Речиси сите:
А, Б, В...
1:05:29
Повеќе не се
сеќавам.
1:05:31
Потоа учителот ме
испраша,
1:05:35
и ми даде 10 од 10.
1:05:40
Што ти дал?
1:05:45
Ми даде 10...
1:05:55
Не е вистина!
1:05:59
Сакав да одам во школо,
но по она што го поминав,
1:06:04
и враќајќи се дома,
си реков:
1:06:06
„Како ќе можам сега да се
појавам пред мојата драга вила?
1:06:09
Што ќе рече кога ќе ме види?
Дали ќе ми прости?
1:06:14
Ќе биде премногу добра
ако ми прости.
1:06:17
Којзнае дали ќе биде предобра
за да ми прости?„
1:06:21
И тогаш реков, „не„!
Тогаш реков „можеби ќе ми прости
1:06:24
зашто е добра
и прекрасна„.
1:06:26
Тогаш реков, „ако ми
прости,
1:06:28
тоа значи дека таа е
најдобрата вила на целиот свет„!
1:06:31
Ако не ми прости,
тогаш не е најдобра!„
1:06:33
Но, јас мислам
дека е!
1:06:35
Затоа, таа навистина
би требало да ми прости!
1:06:38
Ќе видиме кога ќе дојдам
дома, којзнае.
1:06:41
Зашто во мојот живот,
1:06:43
никогаш не сум имал ни
15 минути мир.
1:06:46
Ниту петнаесет
минути!
1:06:48
Гледаш ли што се случува
кога не ги држиш ветувањата?
1:06:51
Да! И заслужувам казна!
Се плашам дека заслужувам!
1:06:57
Повеќе никој нема пак
да те казни.
1:06:59
Всушност, сега кога
целосно разбра,