1:10:01
Οχι.Πρώτα ας αδειάσουμε το γραφείο.
Θα τα ακουμπήσουμε στην κρεβατοκάμαρα.
1:10:05
Επεσα πάνω στον Λουις Γουώτερς.
1:10:08
-Αλήθεια? Πού?
-στο δρόμο.
1:10:13
Είναι όλοι εδώ, έτσι?
Ολα τα φαντάσματα.
1:10:16
Ολα τα φαντάσματα
γιορτάζουν με το πάρτυ.
1:10:20
Είναι τόσο...περίεργος.
1:10:24
Μα τι?
δεν το βλέπεις?
1:10:26
Δε βλέπεις πως ο Λουις είναι μυστήριος?
1:10:32
Βλέπω πως είναι θλιμμένος.
1:10:37
Ολοι σου οι φίλοι είναι θλιμμένοι.
1:10:41
Εκλαιγες.
Τι συμβαίνει?
1:10:45
Ολη μέρα κοιτάζω αυτό
το δωμάτιο και σκέφτομαι:
1:10:49
Κάνω πάρτυ...
1:10:51
το μόνο που θέλω
είναι να κάνω αυτό το πάρτυ.
1:10:55
Και?
1:10:56
Ξέρω γιατί το κάνει.
Το κάνει επίτηδες.
1:10:59
-Α! Για τον Ρίτσαρντ πρόκειται.
-Φυσικά.
1:11:02
Το έκανε το πρωί...
1:11:04
Πήρε αυτό το ύφος..
1:11:06
Τι ύφος?
1:11:09
Σα να λέει...
1:11:10
"η ζωή σου είναι άδεια."
1:11:15
"Είσαι...είσαι τόσο..άδεια."
1:11:19
Απλά τα καθημερινά
προγράμματα, πάρτυ,κλπ.
1:11:24
Αυτό εννοεί.
1:11:27
Αυτό θέλει να πει.
1:11:29
Το θέμα είναι αν εσύ
πιστεύεις πως ισχύει αυτό.
1:11:32
Λοιπόν?Πες μου.
Αυτό πιστεύεις?
1:11:39
Ζω αυτό που μ'αρέσει.
1:11:45
Ναι..αυτό κάνω...
1:11:49
κι όταν δεν είμαι μαζί του,
1:11:51
όλα μοιάζουν
1:11:55
χαζά.