2:08:17
Kinderen, jullie pappa is thuis!
Pappa!
2:08:26
Op sommigen wachtte een familie.
2:08:29
Voor anderen, de enige familie waren de mannen
waar ze naast hadden gebloed.
2:08:33
Er waren geen fanfares, geen vlaggen...
2:08:37
geen erewacht om hun welkom thuis te heten.
2:08:41
Ze gingen naar de oorlog omdat
hun land hun dat opdroeg.
2:08:45
Maar op het eind vochten ze niet
voor hun land of vlag.
2:08:49
Ze vochten voor elkaar...
2:08:55
Liefste Barbara...
2:08:57
Ik kan geen woorden vinden om mijn verdriet over
het verlies van Jack aan jou uit te drukken.
2:09:03
De wereld is niet meer hetzelfde
zonder hem.
2:09:07
Maar ik weet dat hij bij God
en de engelen is.
2:09:10
En zelfs de hemel is beter geworden
door zijn aanwezigheid.
2:09:15
Ik weet, dat ook jij,
hier zeker van bent...
2:09:17
en toch kan deze wetenschap niet
het verlies verminderen...
2:09:21
noch je verdriet.
2:09:24
Met blijvend respect en genegenheid,
Hal Moore.
2:09:40
Wij die oorlog hebben gezien...
2:09:42
zullen nooit ophouden die te zien.
2:09:47
In de stilte van de nacht,
zullen we altijd het schreeuwen horen.
2:09:55
Dus dit is ons verhaal...
2:09:59
want we waren ooit soldaten...