1:01:00
мораме да те ребутираме како
човечки компјутер. -Се освен
1:01:04
ракавиците. -Добро. -Добро де.
1:01:08
А ма да знаеш, ова е како јас
да ти барам да го соблечеш
1:01:10
прслукот. Што е лудо, така? -Дики.
1:01:26
Среќна си? -Да, гледаш?
1:01:30
Онде еден работи, тоа е
дел од твоето дизајнерство?
1:01:33
Не Џорџ, тоа е штета од
несреќата со водениот кревет.
1:01:37
Дики што и направи на косата?
-Ја обоив, ама не испадна добро.
1:01:43
Тоа беше моја идеја луѓето го
препознаваа и му сметаа на
1:01:46
проектот. -Тој ќе ми направеше
реклама. -Тој веќе ти плаќа
1:01:51
многу пари да биде овде, не е
ли тоа доволно? -Имав многу
1:01:53
планови за него. -Тој е човек
а не производ за ти да го
1:01:57
искористиш. -Мислам дека ти
потполно ме запусти. Излегувам.
1:02:10
Леле.
1:02:18
Што е? -Тоа беше најфиното
нешто што некој го рекол
1:02:20
за мене. -Што тоа? -Дека не
сум производ. -Тогаш многу е
1:02:29
лесно да те задоволи човек.
-Жалам што Џорџ ти е лут
1:02:38
поради мене. -Не. А ма тоа е
добро почнуваш да мислиш
1:02:43
како вистинско дете. Децата
секогаш мислат дека тие се
1:02:46
криви кога родителите ќе се
разделат. -Ќе се случи ли тоа
1:02:49
со тебе и со Џорџ?
1:02:57
Не знам. Правам се што знам
за да го одржам заради децата.