:52:03
Vanaf nu zijn ze
op zichzelf aangewezen.
:52:06
Net als wij.
:52:09
Mr. Anderson...
:52:12
...ik zie dat u hier even voorspelbaar
bent als in de andere wereld.
:52:16
Wat?
- Hij is gek geworden.
:52:18
Zo kom ik misschien op u over,
maar Mr. Anderson...
:52:20
...en ik weten dat voorkomen
bedrieglijk kan zijn.
:52:24
Verward, Mr. Anderson?
:52:26
Over een ogenblik
zal het allemaal duidelijk zijn.
:52:28
Bedankt voor het brengen van het
geweer. Je mag hem hier neerzetten.
:52:31
Doe het niet.
:52:33
Schiet, schiet nu.
- Ja, schiet. Rooster ons.
:52:37
Verbrand ons levend!
- Doe het!
:52:38
Als je het niet doet
vermoordt hij ons allebei.
:52:42
Hij weet dat hij het zou moeten
doen, maar hij doet het niet.
:52:46
Hij kan het niet.
- Doe het.
:52:57
Ga weg van het geweer
en draai je om.
:53:08
Laat haar gaan.
:53:22
Komt je vast bekend voor, of niet?
:53:25
Wij zijn hier eerder geweest.
Weet je dat nog?
:53:29
Ik wel. Ik kan aan niets anders denken.
:53:38
Wie ben je?
- Herken je mij nog steeds niet?
:53:42
Het is moeilijk om zelfs te denken als je
zit opgesloten in dit rottend stuk vlees.
:53:47
De stank vult iedere ademhaling, een
niet aan te ontsnappen verstikkende wolk.
:53:56
Walgelijk.
:53:58
Kijk eens hoe ziekelijk teer het is.