:10:03
Bij onze verloving
heeft hij me daarover verteld.
:10:07
Hij zou op het punt staan
iets ongelofelijks te ontdekken.
:10:11
Aan z'n ogen zag ik
dat het om iets mysterieus ging.
:10:15
Hij klonk heel overtuigend.
:10:18
Ik heb hem altijd geloofd.
Maar ik maak me wel zorgen.
:10:22
En nu deze brief weer.
Ik kan niet tegen deze onzekerheid.
:10:27
- Wanneer heb jij hem gezien, Victor ?
- Drie weken geleden nog.
:10:31
Hij liep in het bos.
Toen sprak hij ook over z'n werk.
:10:35
Ik vroeg of ik z'n lab mocht zien.
Hij snauwde dat hij niemand toeliet.
:10:41
- Hij gedroeg zich merkwaardig.
- Wat doen we nu ?
:10:45
- Stel dat hij ziek is ?
- Rustig maar.
:10:47
Ik ga met z'n oude docent Dr. Waldman
praten. Misschien weet hij er meer van.
:10:53
- Dat is lief van je.
- Voor jou ga ik naar 't einde der aarde.
:10:57
Doe dat maar niet.
Ik kan je niet missen.
:11:00
Was dat maar waar.
:11:04
- Victor...
- Het spijt me.
:11:11
- Tot ziens, Victor. En alvast bedankt.
- Niet ongerust zijn. Beloof je me dat ?
:11:17
Goed.
:11:23
- Victor ?
- Ja, wat is er ?
:11:27
- Ik ga mee.
- Dat gaat niet.
:11:30
Ik sta erop. Ik ben zo klaar.
:11:37
Herr Frankenstein is briljant,
maar helaas zeer labiel.
:11:41
Dat baart me wel zorgen.
:11:43
Ik ben erg ongerust.
Waarom is hij vertrokken ?
:11:47
Alles ging zo goed.
Hij leek heel tevreden over z'n werk.
:11:51
Zijn bevindingen op het gebied
van de elektrobiologie
:11:56
liepen ver
op de heersende theorieën vooruit.
:11:59
Ze waren zelfs zo vergevorderd
dat ze gevaarlijk werden.