1:04:03
To prawda, że jestem zabawna.
1:04:06
Mam najmodniejszą garderobę
w Wiedniu i wspaniałych przyjaciół.
1:04:11
- Wystawiam niezłe przyjęcia.
- O, tak.
1:04:14
AIe gdyby to wszystko zabrać. . .
1:04:16
zostaje tylko bogata,
nie przywiązana do nikogo, ja. . .
1:04:21
szukająca czegoś, jak i ty.
1:04:28
Jeszcze strudla, Herr Detweiler?
1:04:30
- IIe już zjadłem?
- Dwa.
1:04:32
Będzie nierówne trzy.
1:04:37
Nadal jesz, Max?
Musisz być nieszczęśIiwy.
1:04:40
Ten kwartet, który próbowałem
ukraść Solowi Hurokowi . . .
1:04:44
- Co z nim?
- Sascha Petrie już go ukradł.
1:04:46
Nienawidzę złodziei .
1:04:48
Max, naucz się
jak siebie samego Iubić.
1:04:52
Musiałem dzwonić do Paryża,
Rzymu i Sztokholmu.
1:04:54
- Z telefonu Georga.
- Inaczej nie byłoby mnie stać.
1:04:58
Lubię bogaczy, ich styl życia,
no i jak ja sobie przy nich żyję.
1:05:03
Ciekawe, gdzie są dzieci .
1:05:06
Jak się dowiedziały, że przyjeżdżam
to się schowały.
1:05:08
Miałem nadzieję, że tu będą,
by cię przywitać.
1:05:11
Max, zmień na chwiIę
swój charakter i bądź czarujący.
1:05:24
No i?
1:05:26
No i co?
1:05:27
Przemówiłaś mu do rozumu?
Czy słyszę dzwony weselne?
1:05:30
- Dzwonią jak opętane.
- Cudownie.
1:05:33
- Niekoniecznie dla mnie.
- Co to znaczy?
1:05:36
Że to nie twoja sprawa.
1:05:37
Bardzo mi na nim zależy,
więc nie baw się nami .
1:05:40
Jestem jak dziecko. Lubię się bawić.
Powiedz mi .
1:05:43
Dalej . Opisz mi każdy malutki,
osobisty, obrzydliwy szczegół.
1:05:50
Powiedzmy, że zaproszono
mnie tu, aby mnie ocenić.
1:05:54
- Dobrze. Jak możesz oblać?
- Bardzo łatwo.
1:05:57
Jak cię znam,
świetnie sobie poradzisz.