Satyricon
prev.
play.
mark.
next.

:47:08
''Προτιμώ να κρεμάσω ένα νεκρό άνδρα,
παρά να χάσω ένα ζωντανό εραστή.''

:47:23
Οι ποιητές ίσως πεθάνουν.
:47:26
Αλλά τι έξοχο θα είναι
να επιζήσει η ποίηση;

:47:29
Φίλε μου. Σύντροφε
στην ώρα του θανάτου μου.

:47:35
Θα λες ''΄Ημουν φιλαράκι
του Ευμόλπου, του ποιητή.''

:47:40
Θα λες ''Ναι...''
:47:43
Ναι, νεαρέ μου.
:47:45
Αν είχα τα πλούτη του Τριμάλκιον,
θα σου άφηνα μια λίμνη,

:47:49
καράβια, με ναύτες.
:47:52
Μα μπορώ να σου αφήσω μόνο
τη χαρά της ζωής μου, που είναι...

:47:56
- Που είναι;
- Η ποίηση.

:48:00
Σου αφήνω τις εποχές, την άνοιξη
και το ξανθοκίτρινο καλοκαίρι.

:48:04
Σου αφήνω τον άνεμο,
:48:06
τον ήλιο, την πλατιά θάλασσα
με την αύρα της.

:48:10
Σου αφήνω το ταπεινό χώμα.
:48:14
Τα βουνά, τα νερά
των χειμάρρων τους, αγνά δάκρυα,

:48:18
και τα πολύμορφα σύννεφα, που
ταξιδεύουν μελαγχολικά στον ουρανό.

:48:22
Κάτασπρα, ελαφρά σαν βαμβάκι.
:48:24
΄Ωστε σαν τα βλέπεις, να θυμάσαι
τα χέρια μας, που άγγιξαν τα χείλη μας.

:48:29
Σου αφήνω λιβάδια με δένδρα,
:48:31
πουλιά, και κάθε λογής ζωντανά.
:48:34
Γλυκιά αγάπη, πικρή αγάπη
και τ' αστέρια, σου αφήνω.

:48:39
΄Ηχους, τραγούδια, ψίθυρους.
:48:42
Τις φωνές των ανθρώπων,
:48:44
τους μουσικούς σκοπούς των κυμβάλων,
:48:47
σου αφήνω.

prev.
next.