1:24:00
Bliźniaczki, Max.
1:24:02
Szesnastoletnie.
1:24:05
Możesz sobie wyobrazić matematyczne
prawdopodobieństwo tego?
1:24:09
Jesteś aktorem, Max.
Powinieneś robić Szekspira w Parku.
1:24:13
Robiłem Szekspira w Parku, Max.
I mnie obrabowali.
1:24:16
Grałem Ryszarda II i dwóch
gości w skórach ukradło mi trykoty.
1:24:25
Max, czy jedziemy przez pluton?
1:24:28
Zatrzymuje promieniowanie alfa, Max.
1:24:30
Człowiek się nie starzeje.
1:24:34
Jesteś myślącą osobą.
Jak można wybrać taki styl życia?
1:24:37
Co jest takiego wspaniałego
w Nowym Jorku?
1:24:40
To ginące miasto.
Czytałeś Śmierć w Wenecji.
1:24:43
Sama tego nie czytałaś,
dopóki ci tego nie dałem.
1:24:45
Dawałeś mi tylko książki
ze "śmiercią" w tytule.
1:24:47
Bo to ważny temat.
1:24:48
Nie jesteś zdolny cieszyć się życiem.
1:24:51
Jesteś jak Nowy Jork. Jesteś wyspą.
1:24:54
Dobra. Jeśli cała nasza wspólna
przeszłość tyle dla ciebie znaczy...
1:24:57
to chyba lepiej,
żebyśmy się pożegnali, raz na zawsze.
1:25:01
Wiesz, to zabawne, po tych wszystkich
rozmowach i namiętnych chwilach...
1:25:05
że tutaj wszystko się kończy,
1:25:07
w restauracji ze zdrową żywnością
na Sunset Boulevard.
1:25:09
Żegnaj, Sunny.
1:25:11
Czekaj.
1:25:13
Pójdę z tobą.
1:25:16
Kocham cię.
1:25:21
Co chcecie?
To była moja pierwsza sztuka.
1:25:23
Zawsze próbuje się wyrazić
rzeczy perfekcyjnie w sztuce...
1:25:28
bo to strasznie trudne w życiu.
1:25:30
Zadziwiające,
ponownie spotkałem Annie.
1:25:34
To było na Upper West Side
w Manhattanie.
1:25:37
Wróciła do Nowego Jorku.
Mieszkała na SoHo z jakimś facetem.
1:25:40
I jak ją spotkałem, to ciągnęła go
na "Żal i współczucie"...
1:25:44
co uznałem za triumfosobisty.
1:25:47
Annie i ja zjedliśmy razem lunch
jakiś czas potem...
1:25:50
tak pogadaliśmy o starych czasach.