:30:50
- Przepraszam, mogę?
- Co pani może?
:30:52
Pojechać z panem. Mogę?
:30:54
- Dokąd pani jedzie?
- Na dół. Jak daleko pan jedzie?
:31:00
- Jak daleko pan jedzie?
- Do Mediolanu.
:31:02
- To może mnie pan zabrać do Florencji.
- Nie, zaraz. Chwileczkę.
:31:05
- Wypisała się pani?
- Co?
:31:08
- Zwolnili panią, wypuścili?...
- To nie jest więzienie.
:31:12
Nie, nie mówiłem,
że to więzienie, ale jak...
:31:14
A, rozumiem. Sugeruje pan,
że wyjeżdżam bez zapłacenia?
:31:18
Nie, nie mówiłem tego, ale nie wiem...
:31:20
- Nie wiem, czy jest pani wyleczona...
- Nic mi nie jest.
:31:23
- Nic pan nie złapie.
- Nie boję się, że coś złapię.
:31:26
- Tylko nie chcę być odpowiedzialny...
- Myśli pan, że oszukuję?
:31:31
- Oszukuje? Nie mówiłem...
- Pan oszukuje.
:31:35
Co też pani wygaduje? Jest 5 rano.
:31:37
Oszukał pan swojego znajomego.
:31:39
- Co to znaczy, oszukałem?...
- Czemu pan tu przyjechał?
:31:42
Czemu pan tu przyjechał?
:31:44
Przyjechałem go odwiedzić.
Co pani? ...Proszę posłuchać...
:31:48
Myśli pan, że chciał go pocieszyć,
:31:50
ale mówił pan o śmierci,
umieraniu i go zdenerwował.
:31:53
A mówi pan, że nie oszukuje,
a ja mam świra.
:31:55
Nie musi mnie pan zabierać,
może pan o tym zapomnieć.