1:30:00
"Emily: Dwie wysokie pary,
może nawet asy".
1:30:05
"Problem w tym,
że ty masz trzy dwójki".
1:30:09
Na tym koniec.
1:30:12
Powiedz mi otwarcie.
Co o tym myślisz?
1:30:17
Świetne.
1:30:19
Brak mi słów.
1:30:22
Nie byłem nawet
w nastroju do wysłuchania tego.
1:30:27
Nie wiem, co powiedzieć.
Jestem wzruszony, śmiałem się i...
1:30:31
słuchałem z zapartym tchem.
To cudowne.
1:30:33
Jestem oszołomiony.
Nie obraź się, ale
1:30:37
nie mogę uwierzyć, że stać cię...
Po prostu uważam, że jest to świetne.
1:30:41
- Naprawdę?
- Tak. Byłem absolutnie...
1:30:44
Skąd wzięłaś ten punkt kulminacyjny,
1:30:47
w którym architekt wraca do domu
ze swoją kochanką-aktorką,
1:30:50
a jego była żona - schizofreniczka -
wyskakuje i dźga go nożem na śmierć?
1:30:54
- Po prostu wpadło mi to do głowy.
- To było bajeczne.
1:30:58
Naprawdę sądzisz, że umiem pisać?
1:31:00
Kilka rzeczy ująłbym inaczej,
1:31:03
ale co z tego? Było bajeczne.
1:31:06
Serio. Jestem pod wrażeniem.
Sprawiłaś mi niespodziankę.
1:31:11
To było świetne. A myślałem,
że się zanudzę na śmierć.
1:31:16
- Masz ochotę na lunch?
- Chętnie porozmawiam o scenariuszu.
1:31:20
Myślę, że możemy coś z tym zrobić.
1:31:23
Chciałabym usłyszeć,
dlaczego wycofałeś się z życia.
1:31:26
- Nieważne.
- Dla mnie ważne.
1:31:29
Kiedyś byłeś taki ambitny i nagle...
1:31:31
Boże, naprawdę ci się podobał?
1:31:55
To musiał być niezły kryzys.
Jak udało ci się z niego wyjść?
1:31:59
Kiedy wpadliśmy na siebie,
zdawałeś się normalny. Teraz też.