:10:01
Ik lieg echt niet.
Ik was de hond aan het uitlaten.
:10:06
En ik ben net terug en beng...
Wat moet ik nou zeggen?
:10:11
Je vraagt me
een negatieve bewering te bewijzen.
:10:19
O God, Sherman.
Moet je me nu eens horen. Wat een stress.
:10:23
Hoor je het?
:10:27
Ik wil dit niet zijn. Ik ben slank en knap.
:10:32
Ik verdien dit niet.
:10:37
Hier. Bel haar maar vanaf hier.
Het kan me echt niks schelen.
:10:43
Je bent ordinair, verdorven en je liegt.
:10:47
En je staat te druppen
op mijn Aubusson tapijt.
:10:53
Ze had natuurlijk gelijk.
En Sherman wist dat.
:10:57
Hoe kon ie zo stom zijn geweest?
Een eenvoudig telefoontje.
:11:03
De volgende dag klonk 't nog in z'n hoofd:
ordinair, verdorven en je liegt.
:11:08
Campbell, zijn we klaar?
-Ik ben weg.
:11:11
Wacht even.
:11:14
Waar is je moeder?
:11:16
Ze zit te huilen op haar Levensfiets.
:11:21
Te huilen op haar Levensfiets.
:11:24
Zoals zoveel mannen kon Sherman
niet tegen vrouwentranen.
:11:29
Ze wil me geen kus geven
omdat ik helemaal nat ben.
:11:33
Campbell, kom je moeder
eens een kus geven.
:11:52
Waarom kon hij 't niet zeggen?
'Judy, ik hou nog steeds van je.
:11:56
En van onze dochter, ons huis, ons leven.