:11:03
De volgende dag klonk 't nog in z'n hoofd:
ordinair, verdorven en je liegt.
:11:08
Campbell, zijn we klaar?
-Ik ben weg.
:11:11
Wacht even.
:11:14
Waar is je moeder?
:11:16
Ze zit te huilen op haar Levensfiets.
:11:21
Te huilen op haar Levensfiets.
:11:24
Zoals zoveel mannen kon Sherman
niet tegen vrouwentranen.
:11:29
Ze wil me geen kus geven
omdat ik helemaal nat ben.
:11:33
Campbell, kom je moeder
eens een kus geven.
:11:52
Waarom kon hij 't niet zeggen?
'Judy, ik hou nog steeds van je.
:11:56
En van onze dochter, ons huis, ons leven.
:12:00
Maar ik ben een Master of the Universe.
Ik verdien meer.'
:12:14
Zoals de weinige bevoorrechten
op Wall Street. Hooguit 400 man.
:12:20
Voor deze Masters of the Universe...
:12:23
...en Sherman McCoy was daar één van...
:12:26
...waren er geen grenzen.
:12:34
Dit is nummer 555-8771.
:12:38
Laat een boodschap achter,
dan bel ik terug.
:12:42
Maria, ik zoek je al dagen.
Bel me op kantoor.
:12:46
Gene is aan de lijn, uit Londen. Kom op.
:12:49
Rustig, Rawlie. Wind je niet op.
:12:53
Kalm, rustig, alles op een rijtje.
:12:55
Geen kouwe drukte
om een paar miljoen dollar.
:12:58
Jezus, ben jij van ijs?