:12:05
Θ'ανέβεις;
:12:07
Η μαμά είπε να μην ανεβαίνω
στ'αμάξια ξένων.
:12:11
Αυτό είναι
το σχολικό λεωφορείο.
:12:15
-Λέγομαι Φόρεστ Γκαμπ.
-Κι εγώ Ντόροθυ Χάρις.
:12:20
Τώρα δεν είμαστε πια ξένοι.
:12:35
Το κάθισμα είναι πιασμένο.
:12:39
Πιασμένο.
:12:48
Δεν μπορείς
να καθίσεις εδώ.
:12:52
Είναι περίεργο τι μπορεί
να θυμάται ένα μικρό παιδί...
:12:56
γιατί δε θυμάμαι
τη μέρα που γεννήθηκα.
:12:58
Δε θυμάμαι το πρώτο μου
χριστουγεννιάτικο δώρο...
:13:01
ούτε ξέρω πότε πήγα
την πρώτη μου εκδρομή.
:13:05
Θυμάμαι όμως
την πρώτη φορά που άκουσα...
:13:09
την πιο γλυκιά φωνή
του κόσμου.
:13:12
Κάθισε εδώ αν θέλεις.
:13:17
Δεν είχα ξαναδεί στη ζωή μου
κάτι τόσο όμορφο.
:13:22
Έμοιαζε με άγγελο.
:13:24
Θα καθίσεις ή όχι;
:13:31
Τι πρόβλημα
έχουν τα πόδια σου;
:13:33
Κανένα.
Τα πόδια μου είναι μια χαρά.
:13:38
Κάθισα δίπλα της
στο λεωφορείο...
:13:41
και συζητούσαμε
σ'όλη τη διαδρομή.
:13:44
Η πλάτη μου είναι στραβή
σαν ερωτηματικό.
:13:46
Όταν ήταν μαζί μου η μαμά
κανείς δεν μου'κανε ερωτήσεις.
:13:51
Μήπως είσαι βλάκας;
:13:53
Η μαμά λέει: «Βλάκας είναι εκείνος
που κάνει βλακείες».
:13:57
-Με λένε Τζένη.
-Κι εμένα Φόρεστ, Φόρεστ Γκαμπ.