:37:07
Ze huilde tranen met tuiten.
:37:10
Dag en nacht.
Weken en maanden aan een stuk.
:37:15
Wist ik maar een manier,
:37:19
een sleutel naar het verleden
om het te veranderen.
:37:24
Het is hartverscheurend.
:37:30
Ze was zo'n grapjas.
:37:34
We hadden zoveel lol.
:37:43
We lachten ons rot.
:37:58
Walter heeft op deze vloer leren lopen.
:38:09
Hij brak z'n kin op de leuning
van die bank.
:38:16
Op dat tweezitsbankje...
:38:20
..zat hij met Hope.
:38:23
Een week voor hun dood.
:38:31
Als je een kind verliest,
:38:35
worden alle herinneringen
op een plek verzegeld.
:38:40
Verzegeld.
:38:43
Als een altaar.
:38:59
Je hebt verzocht om Poncelet
geestelijk bij te mogen staan.