Anastasia

:00:49

Yðar hátign...

:00:53

Einu sinni, fyrir ekki svo löngu,

:00:56

bjuggum við í töfraheimi

:01:00

glæsilegra halla og stórveislna.

:01:05

Þetta var árið 1916

:01:10

og sonur minn Nikulás

:01:13

var keisari Rússlands.

:01:27

Halló, elskan.

:01:29

Við vorum að fagna 300 ára afmæli
yfirráða fjölskyldu okkar.

:01:36

Og, þá nótt, skein engin stjarna bjartar
en okkar yndislega Anastasía,

:01:43

yngsta barnabarnið mitt.

:01:47

Hún grátbað mig að fara ekki aftur til Parísar,

:01:51

svo ég lét útbúa sérstaka gjöf handa henni til
að gera aðskilnaðinn okkur báðum léttari.

:01:58

Handa mér? Er þetta skartgripaskrín?