1:22:01
- Przykro mi.
- Nie, nie...
1:22:05
Byłem okropnie niestałym ojcem.
1:22:10
Valerie...
mówi, że już nigdy więcej ich nie zobaczę.
1:22:16
Ale wiesz co?
1:22:19
Ja ich zobaczę.
1:22:21
Zobaczę.
1:22:25
Zobaczę ich za rok albo dwa.
1:22:29
Może trzy.
1:22:33
Pojadę do Portland, zadzwonię do niej.
1:22:38
I znajdę jakiś sposób by znowu
być im ojcem.
1:22:45
A co z tobą?
1:22:51
No cóż...
1:22:53
Mam teraz te akta...
1:22:56
Ale już ich wcale nie potrzebuję.
1:23:02
Wszystkim się zajęto.
1:23:05
No wiesz...
1:23:07
Jakby to się nigdy nie wydarzyło.
1:23:12
Ale to się wydarzyło.
1:23:14
No nie?
1:23:17
No.
1:23:23
To teraz co?
1:23:44
Pójdę na obiad,
1:23:46
z moją żoną,
1:23:48
jej rodzicami,
1:23:52
i...
1:23:54
w ten weekend,
1:23:55
chcę pojechać na łódkę.