:08:01
Hoe lang, Preston,
voor dit allemaal voorbij is?
:08:07
Tot we zelfs het laatste
beetje verbrand hebben?
:08:11
De voorraden zijn krap.
:08:15
We zullen alles tenslotte krijgen.
:08:22
Libria...
:08:25
ik feliciteer je.
:08:29
Tenslotte...
:08:30
overheerst vrede
in het hart van de mens.
:08:35
Tenslotte, is oorlog alleen een woord
:08:38
waarvan de betekenis
langzaam verdwijnt.
:08:41
Tenslotte...
:08:44
zijn... we... een geheel.
:08:55
Librianen... er zit een ziekte
in het hart van de mens.
:09:02
Haar symptoom is haat.
:09:05
Haar symptoom... is boosheid.
:09:09
Haar symptoom is woede.
:09:14
Haar symptoom... is oorlog.
:09:18
De ziekte... is menselijke emotie.
:09:26
Maar, Libria...
ik feliciteer jullie.
:09:30
Omdat er een geneeswijze
voor deze ziekte is.
:09:32
Ten koste van de duizelingwekkende
hoogtes van menselijke emotie,
:09:36
hebben we haar onpeilbare
dieptes onderdrukt.
:09:40
En de maatschappij heeft
deze kuur omarmd.
:09:47
Prozium.
:09:49
Nu is er vrede,
:09:53
en is de mensheid één.
:09:56
Oorlog is verleden tijd.
:09:58
Haat, een herinnering.