:44:01
Ik kan het m'n moeder niet vertellen.
- Ze hoeft het niet te weten. Rustig maar.
:44:14
Iedereen komt het te weten, Sid.
:44:17
Sommigen zullen je negeren, je mijden.
:44:20
Kun je ze het verwijten?
- Wil jij ook een van hen zijn?
:44:24
Kun je je eigen moeder
niet in de ogen kijken?
:44:29
Weet je nog toen je vertrok in de oorlog,
je je omdraaide en tegen me zei:
:44:33
Je bent nu de man des huizes,
jij moet alles regelen.
:44:36
Dat deed ik. Ik was pas dertien.
:44:40
Mama, Ethel en ik
hebben ons sterk gehouden
:44:44
Toen deed ze het vast ook al.
:44:47
Hoeveel zal ze gedaan hebben?
Tientallen? Honderden?
:44:53
Ze vertelde het mij en Ethel niet,
maar ze verzweeg het zelfs voor jou.
:44:57
Anders had ik het gestopt.
- Ben je niet eens kwaad?
:45:00
Natuurlijk wel, idioot.
:45:08
Vraag je me haar te vergeven?
- Ja.
:45:14
Je kan het haar wel vergeven,
ze is je moeder.
:45:20
Ze zou jou alles vergeven.
:45:25
Ik weet dat je denkt dat
ze iets slechts gedaan heeft.
:45:31
Maar ze zal genoeg gestraft worden.
:45:36
We mogen haar niet in de steek laten.
:45:43
Ik weet niet wat ik je moet zeggen.
- Je hoeft niets te zeggen.
:45:50
Ik maak me zorgen om je.
:45:54
Je moet om je vader denken.
- Natuurlijk doe ik dat.