:43:03
Hoe gaat het?
- Kom erin.
:43:16
Het lijkt me niet eerlijk.
:43:22
Neem nu mijn moeder.
Met zes in twee kamers.
:43:27
Dat is niet erg als je rijk bent,
:43:30
maar als je ze niet kan voeden,
kan je ook niet van ze houden, toch?
:43:43
Arme Sid.
:43:44
Hij ziet alles zwart-wit. Hij is jong.
:43:50
Ik kan het 'm niet kwalijk nemen.
- Hij draait wel bij.
:43:54
Ik weet het niet, Stan.
:44:01
Ik kan het m'n moeder niet vertellen.
- Ze hoeft het niet te weten. Rustig maar.
:44:14
Iedereen komt het te weten, Sid.
:44:17
Sommigen zullen je negeren, je mijden.
:44:20
Kun je ze het verwijten?
- Wil jij ook een van hen zijn?
:44:24
Kun je je eigen moeder
niet in de ogen kijken?
:44:29
Weet je nog toen je vertrok in de oorlog,
je je omdraaide en tegen me zei:
:44:33
Je bent nu de man des huizes,
jij moet alles regelen.
:44:36
Dat deed ik. Ik was pas dertien.
:44:40
Mama, Ethel en ik
hebben ons sterk gehouden
:44:44
Toen deed ze het vast ook al.
:44:47
Hoeveel zal ze gedaan hebben?
Tientallen? Honderden?
:44:53
Ze vertelde het mij en Ethel niet,
maar ze verzweeg het zelfs voor jou.
:44:57
Anders had ik het gestopt.
- Ben je niet eens kwaad?