:47:00
maar wel een leuke.
- Wij allebei.
:47:06
Zullen we toosten?
- Ja, doe maar.
:47:09
Op David en Hadley.
:47:12
Wacht.
:47:14
Mijn glas...
Dit brengt ongeluk. Ober?
:47:16
Moeder, het is oké.
Hier.
:47:21
Nog een beetje meer.
:47:25
Bedankt.
:47:27
Dus, zullen we toosten?
:47:29
Mag ik?
- Alsjeblieft.
:47:35
Op David en Hadley.
:47:37
Op een lange en mooie samenwerking.
:47:41
Bedankt.
:47:44
Het spijt me,
het ligt erg gevoelig bij mij.
:47:48
Op mijn schatje.
:47:50
Mijn eerste kind,
mijn kleine Hadley-wadley.
:47:54
Zo noemde we haar.
Hadley-wadley.
:47:57
Iedereen hield van haar,
vanaf het moment dat ze werd geboren.
:48:00
Een klein lief ding.
:48:02
Ze werd te snel volwassen,
niet waar?
:48:05
En ze had een grote mond.
:48:07
Moeder.
:48:08
Ze was een klein bazinnetje
in haar tienerjaren.
:48:10
Moeder.
:48:11
En soms kwam ze gewoon niet thuis.
:48:13
Oké, kunnen we nu erop toosten?
:48:15
Oké, schatje.
Laten we toosten.
:48:22
Vergeef me, maar...
:48:25
jij hebt de kans gehad
om alles te verwerken...
:48:26
en ik, om het zo te zeggen,
kom net kijken.
:48:30
Aan Hadley-wadley.
:48:50
Nee.
Ik ben klaar met proosten.
:48:52
Ik bestel gewoon nog wat te drinken.
:48:55
Het was verschrikkelijk.
- Misschien niet.
:48:57
Misschien was het niet zo erg als je dacht.
:48:59
Nee, het was verschrikkelijk.