1:30:03
Við urðum að setja plast í farangursrýmið.
Þeir pissuðu og kúkuðu.
1:30:07
Vélin fór út fyrir brautina
og snarstansaði í sandinum.
1:30:13
Hægri vængendi fór í sandinn
svo vélin snarsnerist.
1:30:18
Heilan hring. Ég var skíthræddur.
1:30:22
Ég leit inn í rýmið. Allir voru sallarólegir.
1:30:26
Menn tóku saman farangur sinn og dýrin
1:30:29
og litu út um gluggana.
Eldur logaði á vængnum.
1:30:33
Þeir biðu þess rólegir
að dyrnar væru opnaðar.
1:30:36
Þá kviknaði á perunni hjá mér.
1:30:38
Þeir héldu að þetta væri eðlilegt.
1:30:42
Að þannig ætti að stöðva flugvél.
1:30:44
Reka vænginn í sandinn
og láta hana snúast uns hún stansar.
1:30:52
Þeir höfðu aldrei flogið fyrr.
Hvað vissu þeir?
1:30:56
Þeir halda að þannig eigi að gera það.
1:31:17
Ég heiti Peter Fallow.
Ég votta þér samúð mína.
1:31:20
Þakka þér fyrir.
1:31:22
Þekktirðu Arthur minn?
1:31:24
Ég var mjög náinn honum þegar hann dó.
1:31:29
Ég hef fordæmt mig fyrir
að hafa ekki verið þarna.
1:31:34
Mér skilst að þú sért ástmær
Sherman McCoys.
1:31:37
Hvað sagðirðu?
1:31:38
Og þú ókst bílnum kvöldið sem slysið varð.
1:31:43
Sherman færi aldrei að segja frá því.
-Segðu mér hvað gerðist.
1:31:47
Heyrðu, leiðindaskarfur.
1:31:49
Ég er við jarðarför mannsins míns.
1:31:53
Farðu. Hverfðu. Molnaðu.
1:31:59
Já. Frásögnin batnaði með hverjum degi.