:10:04
Πες μας την ιστορία
για τα Παλάτια, μπαμπά.
:10:12
Εντάξει. Θέλετε να σας
πω όλη την ιστορία;
:10:17
Πριν χρόνια, πριν
γεννηθείτε εσείς...
:10:20
εμείς ήμαστε μικροί και
μέναμε στα περίφημα Παλάτια.
:10:25
Με γιαγιάδες, παππούδες,
αδέρφια και πολλούς φίλους.
:10:29
'Ηταν θαυμάσιο, σαν
ένα μεγάλο ξενοδοχείο...
:10:33
χτισμένο ειδικά για μας
και τους φίλους μας.
:10:36
Μικρός, νόμιζα ότι ο Θεός
μάς χαμογελούσε από ψηλά...
:10:41
ότι έβαζε μια λάμψη γύρω
μας και μας προστάτευε...
:10:45
για να πηγαίνουμε παντού
χωρίς να μας ενοχλεί κανείς.
:10:48
-Κι ότι θα ήταν έτσι πάντα.
-Πες μας για τους κλητήρες.
:10:57
-Ξέρετε τι είναι κλητήρες;
-Σαν θεοί, αλλά χειρότεροι.
:11:00
Πολύ χειρότεροι.
:11:04
Λοιπόν, μια μέρα...
πριν γεννηθείτε εσείς...
:11:07
γύριζα σπίτι μετά μια
μέρα σκληρής δουλειάς.
:11:11
Είδα τους κλητήρες
να χτυπάνε τα σπίτια μας.
:11:15
Μαντράχαλοι, με σφυριά και
μαχαίρια και πολλά άλλα.
:11:18
Αλλά αυτό δε με σταμάτησε.
:11:21
'Ορμησα. 'Ωρες τους πολέμησα
αλλά ήταν πάρα πολλοί.
:11:25
Η μαμά σας, εγώ κι η Λίζα
κλειστήκαμε και δε βγαίναμε.
:11:30
Δε θα μας πάρετε τα σπίτια!
:11:32
Δε μπήκαν τελικά. Πάσκισαν
πολύ, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
:11:38
Γύρω μας ακούγαμε τις φωνές
φίλων και γειτόνων...
:11:43
καθώς τους γκρέμιζαν
τα σπίτια τους.
:11:47
'Ηταν σαν άγριοι.
:11:49
Προσπάθησαν τα πάντα,
αλλά δε με ήξεραν καλά.
:11:53
Δεν εννοούσα να κουνηθώ.
Ας γκρέμιζαν όλο το κτίριο.
:11:57
-Και μετά ήρθε ο Δήμαρχος.
-Ακριβώς.